selected exhibitions
bio
contact
Who is Pola gallery, Warsaw
Nov 23 2024 - Jan 18 2025
Karolina Szwed’s paintings feature muted colors, blurred frames that hint at stories about emotions of shame, anger and fear. In a controlled setting, the artist engages with her affective experience, organizing it in a non-obvious manner. The painter often references specific incidents triggered by particular objects. Tweezers used to remove flies from drying paintings or a misplaced key become symbols of the dissolution of a difficult relationship. At Times, these are bits and pieces of dreams or moments of wakefulness that feel slightly dreamlike, suspended somewhere between day and night, yet still vivid in the narrator’s memory. Here, chronology, getting to the point, or trying to find out what truly happened are secondary. What remains important are the emotions and feelings that linger with us far longer than the memory of the details or facts. A recurrent motif in Karolina Szwed’s work is the sun, which assumes the role of a sinister antagonist. The sun metaphorically represents violence and danger, disrupting the otherworldly aura of the paintings with its pervasive, almost oppressive presence. The light cast by the sun on the smoke-, steam-, or dust-shrouded scenes imbues them with an unsettling, unreal quality. The artist does not simply adopt a passive stance towards it; rather, she performs a symbolic act of annihilation on one of her canvases. In these ethereal scenes, it is objects and rooms that become muted witnesses to the unfolding events. The artist uses a variety of settings, including bathrooms, beds, rooms and liminal spaces, as sites for the reenactment and redefinition of challenging experiences. Despite the emotional intensity involved, which is often perceived as harmful or destructive, the artist approaches them with compassion, softly. In processing and retelling past events, there lies the potential for a shift in perspective, a deeper understanding of the situation, and a transformation of roles – from victim to narrator, who becomes both witness and survivor, reclaiming control over their own story. - text by Gabi Skrzypczak
(... ) Jej obrazy nie mają wiele wspólnego z jakimiś bajkowymi zwidami albo sennymi majakami. Stanowią połączenie dwóch punktów: jeden jest w konkrecie i precyzji, a drugi w świecie, którego my nie widzimy, ale artystka wie albo pamięta o jego istnieniu - niech to będzie trauma, zmartwienia, samotność, bycie-ku-śmierci czy cokolwiek innego zalegającego w głowie czy tam duszy artystki. Szwed maluje proste rzeczy - nożyczki, kokardki, pęsety, tabletki przeciwbólowe, pistolet czy wystrój z transportu publicznego. Nadaje im jakiegoś szerszego znaczenia, chociaż z pewnością nie symbolicznego. To już nie te czasy, że muchy i ćmy koniecznie znaczą śmierć. Artystka wprowadza nas w potężny czas proroków - odkryty niedawno dziwaczny prophetic perfect tense. Sytuacje oraz rzeczy z przeszłości i przyszłości za jednym zamachem możemy oglądać sobie z bliska. Z jakiegoś powodu artystka chce o nich pamiętać. Po obrazach wszędzie plączą się supełki-przypominajki. Na tle wszelkich przecierek, rozmytych kształtów i zgaszonej kolorystyki przedmioty malowane przez Szwed są jak wypalone żelastwem znamiona. Wbrew pozorom to dosyć dramatyczna twórczość (... )
~a part of Janek Owczarek’s review od the Soft Trigger exhibition
https://djserwitut.substack.com/p/karolina-szwed-patykiem-na-piachu
Re-writing an old greeting card from my castle, 50x40, oil on canvas, 2024